"Me gustan las mujeres" (Μου αρέσουν οι γυναίκες)

Οταν οι θεϊκές δυνάμεις επιβάλλουν το νόμο τους!
Του Φ. Συρίγου, δημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία την 20.6.2010



 
Ολο το Μουντιάλ είναι ένας άνθρωπος, ο Μαραντόνα!


Σκούρο γυαλιστερό κοστούμι που, παρά το φάρδος του, αδυνατεί να φέρει σε λογαριασμό ένα κορμί το οποίο (όπως και το μυαλό του) δεν μπαίνει σε καλούπια. Δύο ρολόγια -ένα σε κάθε χέρι, για να βλέπει πότε την ώρα της Ν. Αφρικής και πότε του Μπουένος Αϊρες (χωρίς περιττές προσθέσεις ή αφαιρέσεις...). Και μια φλόγα που καίει αστείρευτη πάνω στη λευκή γραμμή που καθορίζει τα όρια του προπονητή και του παίκτη.


Κάποιοι λένε ότι ο Ντιεγκίτο, ως προπονητής, δεν είναι αντάξιος των μεγάλων ποδοσφαιριστών της Αργεντινής. Κάποιοι άλλοι ότι δεν είναι καν προπονητής. Οι ανόητοι νομίζουν ότι έτσι τον μειώνουν. Γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ο μεγάλος αιρετικός απλά δεν έχει σκοτώσει τον παίκτη μέσα του και γι' αυτό ακριβώς χορεύει πάνω στην άσπρη γραμμή, έτοιμος να μπουκάρει μέσα...


Και ταυτόχρονα να απαντήσει σε κάθε πρόκληση. Με πιο απλή το κυνηγητό της ασπρόμαυρης μπάλας, κάθε φορά που αυτή κυλάει προς τη μεριά του, γεγονός που σ' αυτό το Μουντιάλ τον καθιέρωσε ως το πρώτο μπολ-μπόι με γυαλιστερό κοστούμι!


Οχι, μπορεί ο Μαραντόνα κάποιες στιγμές να μοιάζει με καρτούν, αλλά, όμως, δεν είναι. Απλά είναι ο εαυτός του. Εκρηκτικός, ενστικτώδης, παρορμητικός, αλλά και με ένα ισοπεδωτικό χιούμορ που καθώς πηγάζει μέσα από τον απροσμέτρητο εγωισμό του μπορεί να σκοτώσει κάθε αντίπαλο. Και φυσικά πρώτο πρώτο τον «πολιτικά ορθό» υπηρέτη του συστήματος, Πελέ, ο οποίος, σε μια έξαρση... μετριοφροσύνης, είπε ότι τάχα ο Θεός τον έστειλε στη γη για να διδάξει ποδόσφαιρο! Και ο Ντιεγκίτο τού απάντησε με το μνημειώδες: «Απ' όσο πάντως θυμάμαι, εγώ δεν έστειλα κανέναν...».

Συνέχεια... Read more!