Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΑ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ

Σκέψεις για τον «δημοσιονομικό γκρεμό» των ΗΠΑ και της Ευρώπης

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε τέσσερα είδη επενδυτών. Ο πρώτος έχει επενδύσει χρήματα σε ένα εργοστάσιο με πολλά πάγια στοιχεία (κτίρια, μηχανήματα κλπ). Ο δεύτερος έχει επενδύσει σε μετοχές με μεγάλη μακροπρόθεσμη απόδοση, ο τρίτος έχει επενδύσει σε γη και στην τουριστική της αξιοποίηση και ο τέταρτος είναι μια τράπεζα που έχει επενδύσει πολλά σε κρατικά ομόλογα μιας χώρας του Ευρωπαϊκού Νότου. Ας υποθέσουμε ότι και οι τέσσερις και λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσης, αντιμετωπίζουν πολλές ανάγκες πληρωμών τις οποίες πρέπει να κάνουν σε άλλους καπιταλιστές και ότι οι τράπεζες έχουν κλείσει τη στρόφιγγα των δανείων (αυτό ισχύει και για την τράπεζα του παραδείγματος που πρέπει να δανειστεί από άλλη τράπεζα για βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις της). Ο πρώτος επενδυτής δεν μπορεί να ρευστοποιήσει άμεσα τα πάγια του εργοστασίου του γιατί κανένας δεν το αγοράζει από την μια στιγμή στην άλλη, ο δεύτερος δεν μπορεί να πουλήσει τις μετοχές του γιατί η τιμή τους έχει πέσει πολύ, ο τρίτος δεν μπορεί να πουλήσει τη γη του γιατί κανένας δεν αγοράζει τη γη, σε περίοδο κρίσης , σε μια αξιοπρεπή τιμή και η τράπεζα έχει προβλήματα γιατί τα ομόλογα της χώρας που κατέχει είναι «σκουπίδια».

Τι χρειάζονται και οι τέσσερις αυτοί καπιταλιστές για να κάνουν τις πληρωμές τους αφού δεν μπορούν να δανειστούν άμεσα; Χρειάζονται μια συγκεκριμένη ποσότητα ασφαλών κεφαλαίων (safe assets) δηλαδή στοιχείων ενεργητικού που ρευστοποιούνται άμεσα και μπορούν να αποτελέσουν αποτελεσματικά μέσα πληρωμών. Τι θα μπορούσε να είναι ένα τέτοιο κεφάλαιο, άμεσα ρευστοποιήσιμο; Τα ομόλογα ενός αξιόχρεου κράτους. Πόσα τέτοια κράτη υπάρχουν; Στην Ευρώπη λιγοστεύουν συνεχώς και οι ΗΠΑ παρατρίχα απέφυγαν τον «δημοσιονομικό γκρεμό». Τι πρέπει να κάνουν αυτά τα λιγοστά αξιόχρεα κράτη στην Ευρώπη (η Γερμανία, η Ολλανδία, η Ελβετία και κάποιες σκανδιναβικές χώρες) μαζί με τις ΗΠΑ; Να αυξήσουν πολύ τα δημόσια ελλείμματα τους και να βγουν να δανειστούν μαζικά στις αγορές εκδίδοντας ομόλογα. Γιατί πρέπει να το κάνουν αυτό; Για να υπάρχουν επαρκή ασφαλή κεφάλαια που ζητούν οι χρηματαγορές – που τώρα δεν υπάρχουν – δηλαδή κεφάλαια που μπορούν να ρευστοποιηθούν άμεσα και γρήγορα και να λειτουργήσουν ως μέσο πληρωμών για βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις των καπιταλιστικών μονάδων. Τα ασφαλή κεφάλαια δεν είναι τόσο αποδοτικά όσο τα υψηλού ρίσκου αλλά είναι ωφέλιμα για την ευστάθεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος και κατ’ επέκταση της συνολικής οικονομίας. Γιατί τα ασφαλή κεφάλαια είναι σε έλλειψη; Γιατί ο νεοφιλελευθερισμός σε Ευρώπη και Αμερική δεν θέλει δημοσιονομικά ελλείμματα αλλά πρωτογενή πλεονάσματα ή ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Όσο οι μεγάλες οικονομίες της δύσης ακολουθούν πολιτικές άγριας λιτότητας και σφοδρής επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα, τόσο θα αυξάνεται η ζήτηση για ασφαλή κεφάλαια και τόσο θα μειώνεται η προσφορά αυτών των κεφαλαίων.


Αυτήν την στιγμή, ο παγκόσμιος καπιταλισμός έχει δύο άξονες εσωτερικής έντασης και δοκιμάζεται από αυτούς. Ο ένας άξονας είναι η ένταση μεταξύ των δημοσιονομικών ζητημάτων και των αναγκών του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ο δεύτερος άξονας είναι η σύγκρουση μεταξύ των μακροπρόθεσμων κεφαλαιακών συμφερόντων και των βραχυπρόθεσμων. Η εργασία αποτελεί το σημείο τομής των δύο αξόνων. Αυξάνοντας την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και καθιστώντας όλο και πιο ανασφαλή τη μεσαία τάξη, το κεφάλαιο είναι αναγκασμένο και αυτό να αντιμετωπίσει την ανασφάλεια. Από την μια, πιέζει για πρωτογενή πλεονάσματα και από την άλλη έχει όσο ποτέ άλλοτε την ανάγκη για επαρκή δημοσιονομικά ελλείμματα που συγκρατούν ή αναπληρώνουν επαρκώς την πτώση της αξίας των κεφαλαιουχικών αγαθών.


Στο επίπεδο της Ευρώπης μια ορισμένου είδους αντιμετώπιση θα είχε δύο πτυχές. Μια αύξηση της προσφοράς ασφαλών κεφαλαίων μέσω εκδόσεων ευρωπαϊκών ομολόγων (από την ΕΚΤ) και μια σαφή αύξηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων του Ευρωπαϊκού Βορρά. Μάλιστα, όσο ο Βορράς της ευρωζώνης απαιτεί από τον Νότο τον εξορθολογισμό των δημοσιονομικών του, τόσο θα είναι αναγκασμένος ο ίδιος να ακολουθήσει έναν ανορθολογισμό στα δικά του δημοσιονομικά μεγέθη. Αν δεν το πράξει η αστάθεια της ευρωζώνης θα είναι μόνιμη.


Από κει και πέρα το παιχνίδι παίζεται στο εσωτερικό των κοινωνικών σχηματισμών. Μια αριστερή κυβέρνηση, στην Ελλάδα και αλλού, πρέπει να επιτύχει αυτόν το δημοσιονομικό εξορθολογισμό με φορολογία των πλουσίων και όχι με μείωση των δαπανών, για να μπορέσει να επιχειρήσει το δεύτερο και σημαντικότερο βήμα που είναι η χρηματοδότηση μιας οικονομίας υπέρ της εργασίας και όχι υπέρ του κεφαλαίου.

Read more!

Η προτεραιότητα

Red NoteBook - [στήλες] Η προτεραιότητα

... Συνέχεια... Read more!

love

... Συνέχεια... Read more!

“And don’t let anybody make you think that God chose America as his divine, messianic force to be a sort of policeman of the whole world. God has a way of standing before the nations with judgment, and it seems that I can hear God saying to America, “You’re too arrogant! And if you don’t change your ways, I will rise up and break the backbone of your power.”
Martin Luther King -Sermon at the Ebenezer Baptist Church on April 30, 1967
Read more!

While photo might be history, message is present...

Read more!

hic Rhodus, hic salta…

Toυ Π.Σ.
Κάποιοι συνειρμοί πριν τις εκλογές καθώς χαζεύω στο διαδίκτυο και παρεμβάλλονται στο μυαλό μου εικόνες από πρόσφατο ταξίδι, για επαγγελματικούς λόγους, στη Ρόδο.

- Πριν από χρόνια είχα βρεθεί στη Ρόδο, με το πολεμικό ναυτικό, μέσα στη καρδιά της κρίσης των Ιμίων. Κάποια στιγμή και ενώ το πολεμικό μου καράβι ήταν στο ντόκο και εγώ «χουζούρευα» στο ενδιαίτημα ναυτών, ακούω δυνατές προπέλες να μας πλησιάζουν. Βγαίνω στο κατάστρωμα και βλέπω ένα τεράστιο κρουαζιερόπλοιο να είναι ακυβέρνητο, με σπασμένους κάβους, και να έρχεται καταπάνω μας. Θα μας έλιωνε τινάζοντας δυο πυριταποθήκες στον αέρα. Τι κάνουμε τώρα σκέφτηκα; Hic Rhodus, hic salta!
- Λίγες μέρες πριν, στο λιμάνι της Ρόδου, χαζεύω αντιδράσεις του κόσμου στο τηλεοπτικό συμβάν της επίθεσης του Χρυσαυγίτη Ηλία Κασιδιάρη εναντίον της Ρένας Δούρου και της Λιάνας Κανέλλη. Κυρίως, σχολιάζουν τις αντιδράσεις των αντρών πολιτικών και δημοσιογράφων του πάνελ, στη πράξη του «σούπερ» αρσενικού της Χρυσής Αυγής. Τι κάνεις σε αυτήν την περίπτωση; Hic Rhodus, hic salta! ... Συνέχεια... 
- Γνωστός μου εξηγεί γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί την αναταραχή. Αφού πρώτα μου εξήγησε ότι ο «σούπερ» αρσενικός της ΧΑ είναι η τηλεοπτική προέκταση του κάθε τραμπούκου άντρα που «λιώνει» σώβρακα στριφογυρίζοντας στον καναπέ του, αμέσως μετά λέει ότι σε αυτές τις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιστρέψει στο 5% του, που του ανήκει. Στις εκλογές, δικαίωμα συμμετοχής έχουν οι νοικοκύρηδες που κάτι έχουν να χάσουν, οι επισφαλείς εργαζόμενοι και οι άνεργοι έχουν πολύ οργή μέσα τους, τα έχουν χάσει όλα και δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα. Οι πολιτικές εξελίξεις που στηρίζονται σε τέτοια κοινωνικά στρώματα είναι καταστροφικές για το υπάρχον σύστημα. Θα εκπροσωπήσει αυτά τα στρώματα ο ΣΥΡΙΖΑ; Hic Rhodus, hic salta! 
- Ο A. Badiou εξηγεί κάπου πως οι πρώτες θέσεις στην κατάταξη μιας εκλογικής μάχης είναι προκωδικοποιημένες. Προορίζονται συμβολικά μόνο για τα κλασσικά κυβερνητικά κόμματα. Αν κάποια κόμμα από την περιφέρεια ή τα άκρα διεκδικήσει την πρωτιά, αν κάποιο ετερογενές πολιτικό μόρφωμα πει ότι θέλει να κυβερνήσει τότε οι πολιτικοί μηχανισμοί πυροδοτούν το συναίσθημα και τον φόβο. Τι κάνει το πολιτικό σύστημα όταν διακινδυνεύονται οι πρώτες προκωδικοποιημένες θέσεις; Τι κάνει το ετερογενές πολιτικό μόρφωμα που συμπυκνώνει τον κίνδυνο; Αντιστέκεται στη προκωδικοποίηση ή ενσωματώνεται στον κυρίαρχο συμβολισμό; Hic Rhodus, hic salta! 
- Ο Alain Peyrefitte, υπουργός δικαιοσύνης της Γαλλίας από το 1977 μέχρι και το 1981, φρόντισε να προειδοποιήσει τον Μιτεράν και τους κομμουνιστές που ανέλαβαν την εξουσία: «Εκλεχτήκατε για να αλλάξετε την κυβέρνηση και όχι για να αλλάξετε την κοινωνία». Ο ΣΥΡΙΖΑ; Hic Rhodus, hic salta! 
- Αυτό που είπε ο Ολαντ στην ελληνική κοινωνία, στην τηλεοπτική του εμφάνιση στο MEGA είναι το εξής: «…Αυτός που δικαιούται να σας απελευθερώσει από το μνημόνιο είμαι εγώ, ο Ολαντ, που εκπροσωπώ τη σοσιαλδημοκρατία και την νεωτερικότητα. Εσείς δεν δικαιούστε να απελευθερώσετε τον εαυτό σας. Αν σας απελευθερώσω εγώ θα σωθεί η Ευρώπη. Αν σωθείτε με δική σας πρωτοβουλία κινδυνεύει η Ευρώπη…». Τι απαντάει το καταπιεσμένο υποκείμενο στον Αφέντη Απελευθερωτή; Τι θα πράξει; Hic Rhodus, hic salta! 
- Το κυρίαρχο σημαίνον ως σημείο διαρραφής όλης της συμβολικής αλυσίδας των σημαινόντων – θα έλεγε κάποτε ο lacan - είναι αυτό που συγκρατεί τα έντερα εντός της κοιλιάς. Κάτι σαν το κοκορέτσι ένα πράγμα. Αυτό που δημιουργεί την πολιτική ιδεολογία και την υλική της δύναμη. Καπιταλισμός, ελεύθερη αγορά, ιδιωτική πρωτοβουλία, μεταρρυθμίσεις, Ευρώπη, Μέρκελ, Ολάντ, ανάπτυξη! Όλα είναι κυρίαρχα σημαίνοντα είναι οι τελευταίες βελονιές που συγκρατούν όλο το πολιτικό ράμμα, όλων των πολιτικών εννοιών, των οραμάτων, των ιδεολογιών. Έλα όμως που υπάρχει «το πραγματικό», το τέρας alien που θα σκάσει μύτη από την κοιλιά του ξενιστή και που θα σπάσει το ράμμα! Παναγιά μου! Τι κάνουμε σε αυτήν την περίπτωση, εμείς που είμαστε το alien; Hic Rhodus, hic salta! Read more!

Prix et profits (la pomme de terre)

ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ Ή
ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ;

Οφείλουμε μια εξήγηση για τον τίτλο, για αυτήν την αποκλειστική διάζευξη που προκαλεί να αναρωτηθούμε για το νόημα αυτού του λογικού τελεστή του «ή».
Η απορία που διατυπώνεται είναι: «μα γιατί να διαχωρίσεις μια ταυτολογία. Όταν μιλάς για Αγορές δεν μιλάς ταυτόχρονα και για τον Καπιταλισμό και το Κεφάλαιο, το ίδιο πράγμα δεν είναι, εν ολίγοις, γιατί να τα μπερδεύουμε τα πράγματα;».

Ας εξηγηθούμε λοιπόν!

Α. Οι «Αγορές» σήμερα είναι μια μετωνυμία του Καπιταλισμού. Σύμφωνα με το γλωσσικό σχήμα της μετωνυμίας μια έννοια εκπροσωπείται από μια άλλη μερικότερη έννοια. Η Εβίτα Περόν εκπροσωπεί την Αργεντινή, η Ακρόπολη τον Χρυσό Αιώνα του Περικλέους, οι 300 βουλευτές, στη λαϊκή φαντασία, την εκμαυλισμένη αστική δημοκρατία κοκ Έτσι και οι «αγορές» εκπροσωπούν τον καπιταλισμό και αυτό συμβαίνει όχι χωρίς πολιτικές συνέπειες και για την αριστερά και για τα κινήματα. Οι αγορές όμως προϋπάρχουν του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και ο καπιταλισμός δεν είναι μόνο οι αγορές. Ο καπιταλισμός, δηλαδή ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής είναι τουλάχιστον τρία πράγματα, όλα μαζί δεμένα σε μια κοινωνική σχέση.

Τα τρία, τουλάχιστον, πράγματα...
1. Επιχείρηση: ο τόπος της εκμετάλλευσης, ο χώρος του ατομικού κεφαλαιοκράτη και των απεριόριστων δυνατοτήτων του να εκμεταλλεύεται την μισθωτή εργασία για να παραχθούν εκτός από αγαθά και υπηρεσίες και υπεραξία.
2. Η Αγορά: ο τόπος της πραγματοποίησης της υπεραξίας, η συνθήκη που αν δεν ισχύσει, ο ατομικός καπιταλιστής θα εξαφανιστεί γιατί δεν θα μπορέσει να πουλήσει τα προϊόντα του, να πραγματοποιήσει την υπεραξία που παρήγαγε δυνητικά. . ... Συνέχεια... 
3. Ο ηγεμόνας, το κράτος, η κάποια δημόσια αρχή: ο συλλογικός καπιταλιστής, το πραγματικό κόμμα της αστικής τάξης, ο βασικός πολιτικός οργανωτής της εκμετάλλευσης.

Η παραγνώριση αυτών των τριών πραγμάτων έχει σοβαρές πολιτικές συνέπειες. Αρκεί να ελέγξουμε τις αγορές; Αρκεί να τις εκδημοκρατίσουμε κατά κάποιο τρόπο; Σε ποιο σημείο του πολιτικού φάσματος θα μας τοποθετούσε μια τέτοια πρόθεση;

Έπειτα, τι έχουμε να πούμε για την σημερινή κατάσταση που είμαστε εκτός αγορών; Το μνημόνιο αποτελεί μια εξωαγοραία σύμβαση, η μάλλον μια σύμβαση που η αγορά χρήματος είναι με έμμεσο τρόπο παρούσα, κάτι παρεμβλήθηκε ανάμεσα στις αγορές και στις ανάγκες δανεισμού του ελληνικού κράτους. Σκεφτείτε και κάτι άλλο, εάν αύριο έβγαινε το ελληνικό κράτος και προσδιόριζε διοικητικά την τιμή του χ βασικού προϊόντος λαϊκής κατανάλωσης πως θα αντιδρούσε το νεοφιλελεύθερο κατεστημένο; Δεν θα υπήρχαν ατέλειωτες φλυαρίες περί της τελευταίας σοβιετικής δημοκρατίας και τα τοιαύτα; Δεν θα έβγαινε η Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ε.Ε. να μιλήσει για παράνομη κρατική ενίσχυση που θίγει τον ανταγωνισμό;
Όμως, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα το ελληνικό κράτος νομοθέτησε σχετικά για την τιμή ενός εμπορεύματος και κανένας φιλελεύθερος δεν αντέδρασε. Επρόκειτο για την τιμή του εμπορεύματος εργατική δύναμη με τη δραστική μείωση του κατώτατου μισθού αλλά και του επιδόματος ανεργίας. Το κράτος έδρασε και όχι η αγορά.

Β. Η πλασματική οικονομία έναντι της πραγματικής. Εδώ η αγορά είναι παρούσα σαν «Βαμπίρ» που πίνει το αίμα των παραγωγικών δυνάμεων της πραγματικής οικονομίας. Ισχύει κάτι τέτοιο; Μήπως η αγορά είναι το ακριβώς αντίθετο; Μήπως είναι περισσότερο πραγματική από όσο την φανταζόμαστε; Τελικά τι είναι πραγματικό για έναν υλιστή Μαρξιστή. Δεν είναι αυτό που έχει τεράστια υλική διαμορφωτική δύναμη; Κάτι τέτοιο δεν είναι και η αγορά και δη η χρηματιστική;

Ένα σύγχρονο παράδειγμα: Το πετρέλαιο είναι ένα χρηματιστηριακό είδος. Η τιμή του από 20 δολάρια το βαρέλι αρχές του 2000 έχει ανέβει στα 150 δολάρια το βαρέλι με πολύ μεγάλες διακυμάνσεις ενδιάμεσα. Αυτό δεν συνιστά ικανοποιητική συνθήκη εκμετάλλευσης λιγότερο σημαντικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων; Δεν εξηγεί όλα αυτά τα περί ΑΟΖ, όλα τα γεωτρύπανα που σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν από τον Έβρο μέχρι νότια της Κρήτης; Όχι, η Ελλάδα δεν έχει τόσο πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου, έχει εκείνα τα κοιτάσματα που μπορούν να «αξιοποιηθούν» μόνο με υψηλές τιμές του βαρελιού, ειδάλλως, δεν αξίζουν. Ο ίδιος λόγος εξηγεί την ρητορεία και τα σχέδια για την ανάπτυξη του «πράσινου» καπιταλισμού. Το πρόγραμμα «Ήλιος» δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει ούτε σαν ιδέα αν δεν υπήρχαν οι αγορές και η πλασματική οικονομία που πειθαρχούν και ανακατευθύνουν το Κεφάλαιο στην αναζήτηση της υπεραξίας.

Μιλάμε λοιπόν για Κεφάλαιο και όχι για Αγορές. Το κάθε στοιχείο του κεφαλαίου, ο ατομικός κεφαλαιοκράτης, η επιχείρηση, η αγορά, η συλλογική καπιταλιστική λογική (η κρατική εξουσία) αναλαμβάνουν τον ιστορικό τους ρόλο και επενεργούν στην αναπαραγωγή της Κεφαλαιακής σχέσης. Τα διάφορα μνημόνια είναι και αυτό. Η Ύφεση που επιφέρουν είναι ο όρος της αναπαραγωγής της συνολικής κεφαλαιακής σχέσης. Γιατί το Συνολικό Κεφάλαιο δεν αναζητά την ζήτηση (αυτήν την αναζητά ο ατομικός καπιταλιστής) αναζητά νέους τρόπους εκμετάλλευσης και νέους τρόπους παραγωγής, υπεραξίας όμως, και όχι προϊόντων ή υπηρεσιών.

Και πρόκειται για Δικτατορία γιατί το Κεφάλαιο απελευθερώνεται στην αναζήτηση της υπεραξίας. Η Δικτατορία δεν είναι καταπίεση αλλά απεριόριστη ελευθερία κινήσεων στο Κεφάλαιο για να κάνει αυτό που πρέπει για το καλό του. Η δική του ελευθερία είναι ο όρος της καταπίεσης των υποτελών τάξεων. Read more!

Με τη Δημοκρατική Αριστερά συμπορεύονται πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ

Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα...

Στα συνοικέσια για τα μάτια του κόσμου είναι όλοι ευχαριστημένοι. Εδικά η γεροντοκόρη με την προίκα που προορίζεται να ξεκοκαλιστεί. Το κάνει με αίσθημα ευθύνης για να μην μείνει στο ράφι. Read more!

the flower

από τον Blackmustache ( http://www.blackmustache.com/ )

αφιερωμένο στην ΚΝΕ
... Συνέχεια... Read more!

V

Cultural Revolution...?
... Συνέχεια... Read more!

Ασκήσεις θεωρίας ελαστικότητας

Μέτρο Ελαστικότητας

Κάθε υλικό σώμα με την άσκηση τάσης, δηλαδή δύναμης ανά μονάδα διατομής, παραμορφώνεται. Για μικρές τάσεις η παραμόρφωση είναι ανάλογη της τάσης που εφαρμόζεται. Ο λόγος της τάσης προς την παραμόρφωση σε κάθε σώμα είναι σταθερός και ονομάζεται μέτρο ελαστικότητας. Το μέτρο ελαστικότητας εξαρτάται από το υλικό που παραμορφώνεται και την φύση της παραμόρφωσης.

(η φωτογραφία από το σύνταγμα στις 29.06.2011 και από το Reuters)
Read more!

Vancouver by night

... Συνέχεια... Read more!

Bob Dylan and Allen Ginsberg at Jack Kerouacs Grave

"I'm with you in Rockland

         in my dreams you walk dripping from a sea-journey..."

from A.G: "Howl"

... Συνέχεια... Read more!

Bukowski gives a tour of Hollywood

 
... Συνέχεια... Read more!

A tribute to Yuri Gagarin

... Συνέχεια... Read more!

Οι Ορκς επιτίθενται στη Μέση Γη

... Συνέχεια... Read more!

"Me gustan las mujeres" (Μου αρέσουν οι γυναίκες)

Οταν οι θεϊκές δυνάμεις επιβάλλουν το νόμο τους!
Του Φ. Συρίγου, δημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία την 20.6.2010



 
Ολο το Μουντιάλ είναι ένας άνθρωπος, ο Μαραντόνα!


Σκούρο γυαλιστερό κοστούμι που, παρά το φάρδος του, αδυνατεί να φέρει σε λογαριασμό ένα κορμί το οποίο (όπως και το μυαλό του) δεν μπαίνει σε καλούπια. Δύο ρολόγια -ένα σε κάθε χέρι, για να βλέπει πότε την ώρα της Ν. Αφρικής και πότε του Μπουένος Αϊρες (χωρίς περιττές προσθέσεις ή αφαιρέσεις...). Και μια φλόγα που καίει αστείρευτη πάνω στη λευκή γραμμή που καθορίζει τα όρια του προπονητή και του παίκτη.


Κάποιοι λένε ότι ο Ντιεγκίτο, ως προπονητής, δεν είναι αντάξιος των μεγάλων ποδοσφαιριστών της Αργεντινής. Κάποιοι άλλοι ότι δεν είναι καν προπονητής. Οι ανόητοι νομίζουν ότι έτσι τον μειώνουν. Γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ο μεγάλος αιρετικός απλά δεν έχει σκοτώσει τον παίκτη μέσα του και γι' αυτό ακριβώς χορεύει πάνω στην άσπρη γραμμή, έτοιμος να μπουκάρει μέσα...


Και ταυτόχρονα να απαντήσει σε κάθε πρόκληση. Με πιο απλή το κυνηγητό της ασπρόμαυρης μπάλας, κάθε φορά που αυτή κυλάει προς τη μεριά του, γεγονός που σ' αυτό το Μουντιάλ τον καθιέρωσε ως το πρώτο μπολ-μπόι με γυαλιστερό κοστούμι!


Οχι, μπορεί ο Μαραντόνα κάποιες στιγμές να μοιάζει με καρτούν, αλλά, όμως, δεν είναι. Απλά είναι ο εαυτός του. Εκρηκτικός, ενστικτώδης, παρορμητικός, αλλά και με ένα ισοπεδωτικό χιούμορ που καθώς πηγάζει μέσα από τον απροσμέτρητο εγωισμό του μπορεί να σκοτώσει κάθε αντίπαλο. Και φυσικά πρώτο πρώτο τον «πολιτικά ορθό» υπηρέτη του συστήματος, Πελέ, ο οποίος, σε μια έξαρση... μετριοφροσύνης, είπε ότι τάχα ο Θεός τον έστειλε στη γη για να διδάξει ποδόσφαιρο! Και ο Ντιεγκίτο τού απάντησε με το μνημειώδες: «Απ' όσο πάντως θυμάμαι, εγώ δεν έστειλα κανέναν...».

Συνέχεια... Read more!

αναδιαπραγμάτευση του χρέους

O μηχανισμός ΕΕ-ΔΝΤ που δημιουργήθηκε για να βοηθηθεί η χώρα να επιστρέψει στις αγορές -καθώς τα spreads κάνουν απαγορευτικό το δανεισμό - είναι ελλιπής κατά την εξής έννοια.
Καθώς στη δευτερογενή αγορά ομολόγων οι "επενδυτές" στριμώχνονται να ξεφορτωθούν τα χαρτιά μας όσο-όσο, τα spreads των δεκαετών χτές ήταν στο 9,5% και αυτά των 2-τών-3ετών ήταν πάνω από το 15%. Αυτό σημαίνει πως υπάρχει μεγάλη προσφορά και καθόλου ή μικρή ζήτηση από "τολμηρούς". Επίσης σημαίνει πως η χώρα δεν πρόκειται να βρεί "έλλογους" χρηματοδότες πλην του μηχανισμού στο ορατό μέλλον. Όμως αυτό δεν είναι μια μεγάλη ευκαιρία αναδιάρθρωσης (haircut) του χρέους; Πόσο ευκολότερο θα ήταν, αν ένα μέρος των 110δις - π.χ ένα αποθεματικό 20~30 δις - ήταν δυνατό να χρησιμοποιηθεί άμεσα για αναδιάρθρωση του χρέους. Άλλωστε τύποις, ο σκοπός του μηχανισμού είναι αυτός ακριβώς, δηλαδή "η επιστροφή μας στις αγορές" ώστε να δανειζόμαστε απευθείας από αυτές. Βέβαια, το καλύτερο θα ήταν η ΕΚΤ να αποφάσιζε να αγοράσει μέρος των δημόσιων χρεών μελών της ευρωζώνης, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
Ένα παράδειγμα: Το 1 δις ομόλογο που εξέδωσε ο σ. Αλογοσκούφης και λήγει σε δύο χρόνια, η Goldman Sachs σήμερα το ξεφορτώνεται στην αγορά με 850 εκ. Αυτό μας δείχνει ο δείκτης των spread της δευτερογενούς αγοράς ομολόγων.
Αν είχαμε επομένως την δυνατότητα να επαναγοράσουμε τέτοια ομόλογα ύψους 10 δις σε αυτές τις τιμές θα πετυχαίναμε:
α) και την επαναδιάρθρωση του χρέους σε μακρύτερο χρόνο (καθώς θα επαναγοράζαμε βραχυχρόνια ομόλογα)
β) θα πιέζαμε αρκετά προς τα κάτω τα spreads αφού θα απορροφούσαμε προσφορά και
γ) το κυριώτερο θα μειώναμε το χρέος. Στο παράδειγμά μας, θα εξοικονομούσαμε χρέος πάνω από 1 δις στα 10 δις χρέους καθώς είναι 18~19% το περιθώριο των διετών-τριετών (15% τα spread + 4% το κόστος αντίστοιχων γερμανικών) και μόλις 5% το κόστος δανεισμού από την ΕΕ και ΔΝΤ.
Μπορούμε επομένως να συμπεράνουμε βάσιμα δύο πράγματα: το ένα είναι πως ο μηχανισμός ουσιαστικά δεν είναι για να μας "βοηθήσει", αλλά για να αναπροσαρμόσει μεγάλο μέρος του χρέους μας που αυτή τη στιγμή ανήκει σε ιδιώτες (που έχουν πολλά να χάσουν σε περίπτωση αναδιαπραγμάτευσης ή πτώχευσης) σε χρέος προς κράτη, τα οποία όμως δεν σβήνονται ποτέ. Το Δεύτερο είναι η εμπέδωση των περιοριστικών νεοφιλελεύθερων πολιτικών στους λαούς της Ευρώπης.


Μ.Κ.
... Συνέχεια... Read more!

This might hurt a little

... Συνέχεια... Read more!

επικίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια...

Ευτυχώς ήταν ο Μανώλης Γλέζος που έχει αποδείξει πως αντέχει και όχι ο οποιοσδήποτε από εμάς που λαπαδιάζουμε...
... Συνέχεια... Read more!