Γενικά μιλώντας, η πράξη της καταδίκης δεν έχει καμία αποτελεσματικότητα ως προς την αντιμετώπιση αυτού που καταδικάζει. Για παράδειγμα, όλοι καταδικάζουν τα φαινόμενα βίας στα γήπεδα όμως η γηπεδική βία εξακολουθεί να αυξάνεται διαχρονικά.
Έχει όμως μεγάλη αποτελεσματικότητα ως προς αυτό που δεν καταδικάζει. Διότι όταν καταδικάζεις κάτι, στην ουσία το κάνεις για να μην καταδικάσεις κάτι άλλο. Στη περίπτωση των γηπέδων καταδικάζεται η βία δηλαδή αυτοί που την πράττουν ως φυσικοί αυτουργοί για να μην καταδικαστεί το παρακράτος των ΠΑΕ και των Προέδρων που έχουν άμεση σχέση και δοσοληψίες με το κράτος και είναι τελικά όλοι αυτοί που θέλουν την βία ως ηθικοί αυτουργοί. Και την θέλουν, γιατί η βία ανατροφοδοτεί τον φανατισμό και αυξάνει τα έσοδα τους (και μην βιαστείτε να πείτε ότι η βία διώχνει τις οικογένειες από τα γήπεδα γιατί μπορεί να διώχνει κάποιους αλλά προσελκύει πολλούς περισσότερους).
Στην περίπτωση του κράτους, όταν αυτό καταδικάζει την βία πο
υ προέρχεται από «κουκουλοφόρους» ή άλλους, το κάνει για να μην καταδικαστεί το ίδιο. Γιατί το κράτος έχει το μονοπώλιο της οργανωμένης βίας (στρατός, αστυνομία, τόνοι χημικά που ρίχνει αδιακρίτως) και φυσικά δυσανασχετεί όταν κάποιοι του αμφισβητούν το μονοπώλιο. Έτσι λοιπόν αυτοί που καταδικάζουν γενικά τη βία (από όπου και αν προέρχεται) είναι υποκριτές γιατί καταδικάζοντας τις μολότωφ, θα έπρεπε να προτείνουν και τον αφοπλισμό τους κράτους, αλλά το τελευταίο δεν το κάνουν γιατί στην πραγματικότητα δεν καταδικάζουν την βία γενικά. Στην πραγματικότητα, στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους πιστεύουν ότι ορισμένες μορφές βίας (αυτές του κράτους) είναι απαραίτητες και χρήσιμες (για να μην μας κλέψουν οι κλέφτες, για να μην μας φάνε οι Τούρκοι κλπ). Αφού λοιπόν μια κάποια ορισμένη βία μπορεί και να είναι χρήσιμη για το κράτος και τους υποστηριχτές του, τότε είναι πιθανόν και κάποιες άλλες μορφές βίας να είναι χρήσιμες, έστω και αν αυτήν την χρησιμότητα δεν την καρπώνεται το κράτος αλλά άλλοι.
Και για όσους δεν κατάλαβαν, δεν καταδικάζω τα γεγονότα.
Τι είμαι εγώ, ένας απλός υπαλληλάκος είμαι και όχι ο Πρετεντέρης!
Στην περίπτωση πάντως που με εξαναγκάσει κάποιος να τα καταδικάσω, θα κάνω παζάρι! Θα τα καταδικάσω αφού αφοπλιστεί το κράτος!
PS
Έχει όμως μεγάλη αποτελεσματικότητα ως προς αυτό που δεν καταδικάζει. Διότι όταν καταδικάζεις κάτι, στην ουσία το κάνεις για να μην καταδικάσεις κάτι άλλο. Στη περίπτωση των γηπέδων καταδικάζεται η βία δηλαδή αυτοί που την πράττουν ως φυσικοί αυτουργοί για να μην καταδικαστεί το παρακράτος των ΠΑΕ και των Προέδρων που έχουν άμεση σχέση και δοσοληψίες με το κράτος και είναι τελικά όλοι αυτοί που θέλουν την βία ως ηθικοί αυτουργοί. Και την θέλουν, γιατί η βία ανατροφοδοτεί τον φανατισμό και αυξάνει τα έσοδα τους (και μην βιαστείτε να πείτε ότι η βία διώχνει τις οικογένειες από τα γήπεδα γιατί μπορεί να διώχνει κάποιους αλλά προσελκύει πολλούς περισσότερους).
Στην περίπτωση του κράτους, όταν αυτό καταδικάζει την βία πο
υ προέρχεται από «κουκουλοφόρους» ή άλλους, το κάνει για να μην καταδικαστεί το ίδιο. Γιατί το κράτος έχει το μονοπώλιο της οργανωμένης βίας (στρατός, αστυνομία, τόνοι χημικά που ρίχνει αδιακρίτως) και φυσικά δυσανασχετεί όταν κάποιοι του αμφισβητούν το μονοπώλιο. Έτσι λοιπόν αυτοί που καταδικάζουν γενικά τη βία (από όπου και αν προέρχεται) είναι υποκριτές γιατί καταδικάζοντας τις μολότωφ, θα έπρεπε να προτείνουν και τον αφοπλισμό τους κράτους, αλλά το τελευταίο δεν το κάνουν γιατί στην πραγματικότητα δεν καταδικάζουν την βία γενικά. Στην πραγματικότητα, στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους πιστεύουν ότι ορισμένες μορφές βίας (αυτές του κράτους) είναι απαραίτητες και χρήσιμες (για να μην μας κλέψουν οι κλέφτες, για να μην μας φάνε οι Τούρκοι κλπ). Αφού λοιπόν μια κάποια ορισμένη βία μπορεί και να είναι χρήσιμη για το κράτος και τους υποστηριχτές του, τότε είναι πιθανόν και κάποιες άλλες μορφές βίας να είναι χρήσιμες, έστω και αν αυτήν την χρησιμότητα δεν την καρπώνεται το κράτος αλλά άλλοι.Και για όσους δεν κατάλαβαν, δεν καταδικάζω τα γεγονότα.
Τι είμαι εγώ, ένας απλός υπαλληλάκος είμαι και όχι ο Πρετεντέρης!
Στην περίπτωση πάντως που με εξαναγκάσει κάποιος να τα καταδικάσω, θα κάνω παζάρι! Θα τα καταδικάσω αφού αφοπλιστεί το κράτος!
PS
... Συνέχεια...
1 σχόλιο:
Το να λές, "Δεν καταδικάζω τη βία", διαφέρει από το "Δικαιολογώ τη βία".
Εδώ τί γίνεται; Μας λένε όσοι μας "χαϊδεύουν τα αυτιά": "Τα παιδιά έχουν οργή και θυμό και τα έσπασαν. Τα κατανοούμε. Όμως δεν θα πρέπει να αντιδρούν με βία!". Το να μην έχεις την δυνατότητα να "ασκείς βία" για να υπερασπίσεις τα δικαιώματά σου όμως, σε αφοπλίζει όταν αντιμετωπίζεις την κρατική βία. Άρα η παραπάνω παραίνεση θα έπρεπε να είναι διατυπωμένη ώς εξής: "Τα παιδιά έχουν οργή και θυμό και τα έσπασαν. Τα κατανοούμε. Θα πρέπει η αστυνομία να αφοπλιστεί και να αποσυρθεί από τις διαδηλώσεις".
Δημοσίευση σχολίου